#ՀրանտՄաթևոսյան90
որ հիշեցնում էր Մաթևոսյանի պատմությունների գյուղը․
պարզ մարդիկ, մաքուր հայացքներ, լռություն, որը խոսում էր առանց բառերի։
որտեղ գրադարանավարներն ու ընթերցողները
միասին
նկարում էին, կիսվում զգացողություններով,
վերապրում Մաթևոսյանի ստեղծած աշխարհը՝
պարզ, հոգատար, հողի հոտով ու արևի լույսով լցված։
«Մաթևոսյանի գյուղաշխարհը»։
Նկարչությունը, ընթերցանությունը,
համակցվել էին մի խաղաղ ամբողջության մեջ՝
հիշեցնելով, որ գյուղը պարզապես տեղ չէ․
այն մտածողություն է, ապրելու ձև, հոգու լեզու։

