Դանիել Դեֆո՝ Անգլիացի նշանավոր արձակագիրը…
Դանիել Դեֆոն ծնվել է 1660 թ. Լոնդոնում՝ մսավաճառի ընտանիքում։ Նրա նախնիները բողոքականներ էին, որոնք 16-րդ դարում, Կրոնական պատերազմների ժամանակ, Կաթոլիկ Եկեղեցու հարուցած հալածանքների պատճառով Ֆլանդրիայից գաղթել էին Մեծ Բրիտանիա։ Գրողի բուն ազգանունը Ֆո էր, որին նա ավելացրել է «դե» մասնիկը։
Դեֆոյի հայրը լինելով խստակենցաղ մաքրակրոն՝ իր որդու ապագան տեսնում էր հոգևորականի կոչման մեջ։ Ապագա գրողը հոր ուղղորդմամբ ընդունվում է Նյուինգտոնյան ճեմարան, որտեղ ուսումնասիրում է լատիներեն, հունարեն լեզուներ և դասական գրականություն։ Սակայն Դանիել Դեֆոն իր ապագան չտեսավ եկեղեցական ասպարեզում և սկսեց զբաղվել առևտրով։ Նա առևտրական ճանապարհորդություններ է կատարում Իսպանիա, Պորտուգալիա, Ֆրանսիա և Եվրոպական այլ երկրներ։ Նա այս ճանապարհորդություններն օգտագործում է Եվրոպական երկրների կեցաղային առանձնահատկություններն ուսումնասիրելու, ինչպես նաև իսպաներեն, ֆրանսերեն և այլ արդի լեզուներ սովորելու համար։
Դանիել Դեֆոն նաև ակտիվ մասնակցում էր երկրի քաղաքական կյանքին։ Նա մասնակցել է Հակոբ II- ի դեմ դուքս Մոնմութի ապստամբությանը, որը ճնշվել է 1685 թ. հուլիսի 6-ին Սեջմուրի ճակատամարտում ապստամբների պարտությունից հետո։ Իսկ «Փառապանծ հեղափոխության» ժամանակ Դեֆոն լոնդոնցի այն առևտրականների մեջ էր, որոնք մայրաքաղաքում հանդիսավոր դիմավորեցին նոր թագավոր Վիլհելմ III Օրանցուն:
10 մտքեր հաջողության ճանապարհին.Դանիել Դեֆո
1. Կարիքը զարգացնում է մարդու հնարամտությունը:
2. Երբեք ուշ չէ ավելի խելացի դառնալ:
3. Այսօր մենք սիրում ենք այն, ինչը վաղն ատելու ենք: Այսօր մենք փնտրում ենք այն, ինչից վաղը խուսափելու ենք:
4. Հիմարություն է սկսել մի գործ, քանի դեռ նախօրոք չես հաշվարկել որքան ժամանակ ու ջանք կխլի այն, և արդյո՞ք ուժ կունենաս ավարտին հասցնել այդ գործը:
5. Մենք կարող ենք գնահատել խաղաղությունը միայն այն ժամանակ, երբ կորցնում ենք այն:
6. Վախը մեզ խանգարում է կիրառել այն գործիքները, որոնք մեզ տալիս է բանականությունը որպես օգնություն:
7. Ամեն մի վատ բանի մեջ էլ լավ բան կարելի է գտնել, եթե մտածես, որ կարող էր ավելի վատ էլ լինել:
8. Մարդկային իմաստության բարձրագույն աստիճանը դա հանգամանքներին հարմարվելու և, հակառակ արտաքին արհավիրքների, հանգստությունը պահպանելու կարողությունն է:
9. Վտանգներից վախը վտանգից ուժեղ է, իսկ չարիքի սպասումը տաս հազար անգամ չարիքից ավելի վատ է:
10. Մեր բոլոր փնթփնթոցներն այն բաների համար, ինչը մենք չունենք, այն պատճառով են, որ մենք բավարար չափով երախտագիտության զգացողություն չունենք մեր ունեցածների համար:
